Fellibylurinn mamma

Mamma sagðist í morgun að hún hefði fengið að sofa í litlu herbergi á göngudeild geðdeildar Landspítalans í nótt því að hún hefði verið alveg búin á því, andlega og líkamlega, eins og hún orðaði það.  Svo kom hún heim, fljótandi til augnanna og opnaði skúffum og skellti þeim aftur.  Tók drasl út úr skápum og hrúgaði því á gólfið.  Ég nennti ekki að vera að skipta mér af henni og fór bara niður eftir að hafa nappað frosinni pizzu.  Svo heyrði ég öðru hvoru fótatak í mömmu og einstaka skell í hurð eða brothljóð í disk.  Ég var ekkert að pæla í því.  Var að blogga og skrifa.  Í góðu tjilli með bjór og rettur.  Lagði mig svo einhverntíman uppúr sex eða sjö.  Sáttur við vinnu dagsins.  

 

Vaknaði við það að einhver skellti hurð aftur og aftur rétt hjá mér.  Leit upp og klóraði mér í pungnum að venju. Stóð þá ekki mamma bara í dyragættinni á svefnherberginu mínu í náttkjól með hárið eins og brjálaður vísindamaður í allar áttir og skellti hurðinni aftur og aftur!  Mér brá.  Ekki vegna látanna heldur vegna þess að náttkjóll mömmu er nær gegnsær og svo alveg örugglega 3-4 númerum of lítill á hana.  Ég verð að viðurkenna að mamam er engin Paris Hilton.  Meirs svona Didda ljóðskáld, samt í líkama hennar þarna Klingenberg spákonu.  Ég setti koddann yfir höfuð, bæði til þess að þurfa ekki að horfa á spikið á mömmu og órakað, þið vitið hvað, og svo vegna hurðaskellanna. 

 

Hún hætti samt ekkert að skella.  Öskraði hás og raddlaus að við þyrftum að tala saman.  Ég bröllti á fætur með vininn hálfan eftir draumfarir.  Ekki beint viðeigandi eins og mamma var klædd.  Hún hélt út úr herberginu á undan mér, sparkandi í bók sem lá á gólfinu og ég gat séð alla appelsínuhúðina.  Heill appelsínulundur þar.  Í góðri rækt.  

 

Uppi hjá mömmu var ásýndin eins og eftir fellibylinn Katrina eða fellibylin Hrefna sem lagði Njálsgötuna oft í rúst.  Svo oft að þegar við skildum var íbúðin tilbúin undir tréverk.  Mamma byrjaði straks að æpa að mér og öskra og ásaka mig um drykkju, leti og ábyrgðarleysi og að eyða ekki bara mínum peningum, heldur hennar líka í áfengi og lauslátar drósir.  Ég kveikti mér í ságarettu og sá að mamma hafði tæmt serrýflöskuna sína.  

 

Ég held áfram með þessa frásögn á eftir.  Ég þarf núna eitthvað sterkara en bjór og smá tíma til að ná áttum.  Mér er brugðið.  Augu mín sáu, sáu allt of mikið.  Ég held að nú sé æsku minni endanlega lokið.

Spá allt að 10 fellibyljum á Atlantshafi á þessu ári

Öskukerlingar

Þetta er nýjasta uppátæki femínista og kvenna af barnalandi.is sem nýlega mynduðu illt öxulveldi og útbreiða boðskapinn með lakki á veggi.  Hversvegna?  Nú?  Öll steinsteypa er eign karlmanna og notuð til þess að kúga konur.  Konur eru með húsum og kirkjuturnum markvist minntar á helsta kúgunartæki mannsins gegn þeim.  Steinsteypu.  Og limi.  Auk þess eru bankar, Baugur og stórfyrirtæki yfirleitt í byggingum úr steini en þar vinna konur í bestafalli á búðarkassa eða sem gjaldkerar eða skúringakerlingar.  Núna er meira að segja hugtakið öskukarl að hverfa, öskukerlingar hefur haldið innreið sína eftir að, oj, kerlingarljóðskáldið Didda fékk loksins vinnu við hæfi.  Ég æli.

Veggjakrotsbylgja gengur yfir höfuðborgina

Að vera sköllótt kona

Hallgrímur bendir á í kommentakerfinu við síðustu færslu að ég gæti verið kona?  Ég hef verið í kjól, satt er það.  Málaður á tímabili en það er löngu liðið og var þannig að fleirri drengir voru í þeim pakka.  Ég hef líka vaxað af mér lappirnar...

Mamma er komin heim.  Það er gott.  Hún lenti í ógöngum, ekkert merkilegum en fékk að sofa á bráðadeild geðdeildar Landspítalans.  Rosalegur pirringur þetta í henni og histería.  Núna er hún uppi og opnar og lokar skápum og skúffum og skellir þeim aftur.  Líak búin að sparka stól um koll.  Ég er að hugsa um að taka bílinn hennar þar sem ég hef bara drukkið einn bjór í dag og skutlast í ríkið.  Það er gott veður og fyllirí bætir mitt geð!

Og ég verð góður við öryrkja

Þannig að Emil fær að hanga á blogginu mínu en á skilorði eins og Lalli sem stendur.  Fannst samt nokkuð gaman að fólk vildi halda karlinum með smokkinn á hausnum hérna og fannst hann hress.  Hann er hress eins og hnakki.  Annars las ég bara vonda bók í gær og sötraði smá bjór.  Mamma fór út í gær og ég varð ekki vör við það að hún kæmi heim.  Ætli gamla konana hafi nokkuð farið sér að voða.  Ætla að fara að steikja egg í hádegismat.  Blogga aftur eftir tíu mín.

Öryrkjabandalagið kærir auglýsingar með Lalla Johns

Lesendur spurðir ráða við leiðum vanda

Kæru lesendur, á ég að henda þessum gaur sem var að kaupa sér gas í sódastrímhylkið sitt, af vinalistanum og eyða öllum kommentums em hann skilur eftir sig á þessari síðu eða á ég að gefa honum séns á að taka sig á og hætta að vera með tippi, píka, piss, kúkur tal.  Er möguleiki á því að hann þroskist?

 

Hverjum finnst hann vera með flotta sundhettu eða hvað sem þetta er sem hann hefur klínt á hausinn á sér? 

Perlur fyrir svín

Það er hægt að kaupa sér eitt og annað en það er hægt að kaupa sér smekk fyrir list.  Ég hata flesta list eftir 1914.  Eftir að fyrriheimstyrjöldin hófst var bara framleitt eitthvað bull. Dada, súrealismi, Kúbismi, vodkaismi, dópistar, aumingjar, og svo mætti lengi telja.  Bara litir og tákn.  Í bestafalli krot.  Ég hef ekki smekk fyrir því.  Ekki Beckham heldur.  En honum langar svo til þess að sýnast í augum heimsins veraldarvanur fagurkeri með fágaðan smekk á vínum og myndlist.  Honum langar að vera hinn enski Reynir Ármans, yrkjandi vinjettur og drekkandi kakó.  Ég held að hann verði þrátt fyrir allt bara velklæddur plebbi.  Nema að hann fær að kaupa rusl af Damian Hirst.  Verði honum að góðu!

Beckham vill eignast einkalistasafn

Ég borðaði glerbrot

Heppnin elti mig, ég beit í glasið mitt með þeim afleiðingum að það brotnaði og eitthvað af örþunnum glerbrotum skoluðust með bjór ofan í háls hjá mér.  Svo skar ég mig aðeins í góminn.  Núna þori ég ekki að borða.  Sit bara og drekk til þess að flýta fyrir því að þessi litlu og þunnu glerbort skolist út úr líkama mínum.  Þau gera það vonandi?  Er það ekki?

Og ég geri hlé líka

Er orðinn þunglyndur af allskonar blammeringum og róg um mig og því að ég sé ljótur og feitur.  Mér finnst það ómaklegt.  Ég er 187 cm og 94 kg, það er ekki að vera feitur.  En hvað um það, fólk má svo sem hafa skoðun á mér en mér finnst leitt hvað sumar kerlingar (nefni engin nöfn) eru á miklu sandkassastigi í kommentakerfinu hjá mér.  Þar sem ég er ekki leikskólakennari treysti ég mér ekki til þess að kenna þeim og Emil rétta hegðun.  Ég ætla bara að fara að slaka á, sjóða mér pulsur, opna einn öl og drekka á meðan ég elda.  Blogga þegar ég hef jafnað mig.  Kannski um svipað leiti og Ingibjörg verður forsætisráðherra?

Hlé gert á stjórnarmyndunarviðræðum

Konur skemma og níða

Fyrir utan að vera orðljótar og klámfengnar við mig þegar ég dett í það eða að sofa hjá mér og skilja ekki símanúmerið eftir þegar þær vakna eða jafnvel neita því að halda um enni mitt þegar ég þarf að æla, þá gera konur fátt annað en skemma og níð.  Konur brjóta leirtau þegar þær reiðast.  Þær sparka í hurðir og henda í áttina að manni glösum, flöskum, naglaklippum og skærum, eiginlega bara öllu sem ekki er naglfast.  Konar hafa líkað sparkaði í mig, hrækt á mig, slegið mig utanundir og skvett yfir mig drykk.  Konur skemma.

 

Og konur níða.  Það þarf enginn að efast um það sem komið hefur á óefndan vef sem endar á .is.  Þar ráðast þær á allt sem er gott og fallegt og æðra en þær og þeirra ljótu og fúlu börn.  Meira að segja eiga þær það til að tala illa um hverja aðra, um börnin sín en fyrst og fremst - konur níða karlmenn á barnalandi.is

 

Því ættu þær þá ekki að læðast um í skjóli myrkurs og krota slagorð gegn karlmönnum á veggi.  Berandi ekki virðingu fyrir neinu, haldnar niðurrifs og skemmdarblæti!!! 

Kona „graffar" í skjóli nætur

Barnaland.is aftur og aftur...

Sá ömurlegi vefur og kerlingarnar þarvoru svo dásamlegar að ræða mig örlítið í dag.  Þar féllu þessi orð: Guð hvað þetta er sorglegur maður.. hann er 35 ára.. feitur og sköllóttur og einn... býr hjæá mömmu sinni og er svo að níðast á heilbrigðum konum sem eru að spjalla saman.. öfundsýki og ekkert annað... hann þarf bara að átta sig á því að hann nær sér aldrei í góða konu né fjölskyldu með þessu hugarfari ;)  (Þessi ummæli dæma sig sjálf)

 

Og meira:ég hef séð hann hann er ríl.  ÚFF!!!  (Ég er víst ekki Jude Law)

En sárastur var ég er ég las færslur Röggu bloggvinar míns sem er að tjá sig um mína persónu á netinu.  Og þegar ég las það þá fór ég virkilega að pæla í hvaða hvatir liggja að baki því að hún lesi bloggið mitt ef hún svo efast um heillindi mín og annað.  Ég feldi næstum tár.  

 

Ég ætla reyndar að bæta því við að samskipti mín og skáldkonunnar H.L voru örlítið meiri en ég lét í ljós í síðustu færslu en ég ég hélt örlitlu bara fyrir mig því að það hefði verið of sárt ef fólk hefði hæðst að því hérna í kommentakerfinu.