Hvítt pakk

Ég verð að viðurkenna það að ég varð dálítið sár fyrr í dag þegar einhver Sigurður kallaði mig hvítt pakk dauðans í kommentakerfinu.  Ég veit ekki hversvegna hann gerði það?  Kannski af því að ég skil ekki Guð?  Kannski af því að ég bý í Breiðholtinu?  En ég bý nú þar bara tímabundið enda ódýrara að vera þar neðanjarðar en á vinnukonulofti á Njálsgötunni.  Verðandi svo kannski nágranni ógæfumanna.  Nei, ég er vandur að virðingu minni og stefni hátt.  En kannski er það það sem allt hvítt pakk segir?  Situr á tröppunum á hjólhýsinu sínu á einhverri flöt í suður Dakota og drekkur Jack af stút og sver að eftir ár sé það búið að meika það.  Komið með vinnu við að moka kolum upp á vagn eða búið með námskeið í að setja gerfineglur á feitar kerlingar!

Mig dreymir nú bara um að læknast í bakinu. 

Og kannski almennilegan kvennmann.

Annars valt Reynir inn úr dyrunum fyrir tæpum klukkutíma.  Með tvær flöskur af rauðvíni sem hann sagði að hefði verið á tilboði í ríkinu.  Ég vissi ekki að það væri útsala þar.  Við erum að verða búnir að tæma þær og þá strætó í bæinn.  Það er heilsdagslaun verkamanns að taka taxa héðan og niður í bæ.  ÞEssvegan er það eiginlega algjört möst að hösstla eitthvað svo maður þurfi ekki að splæsa í far heim.  Ekki geng ég þetta svona á mig kominn.  Það ætti að vera subway í þessari borg til að koma manni hingað í helvítis útnárann eftir djammið.

Athugasemdir

[Hrólfur Guðmundsson, 28.4.2007 kl. 11:45]

Ef maður væri sko ríkur gæti maður keypt eina mjóa og flotta frá Rússlandi eða eitthvað.  Svona gellu eins og Geiri á Goldfinger lætur dansa hjá sér.  HVar ætli hann kaupi sínar?  veistu það Emil?