Að vakna

Er vaknaður og hef ekkert að segja.  En það er þó afrek að vera kominn á stjá réttu meginn við hádegið og það á föstdegi!  Ætti maður að kíkja á djammið í bænum í kvöld? Og hvert þá?

Ég skil ekki konur

Af þeim störfum sem ég hef unnið um æfina var lagarsztarfipð hjá Skífunni það besta.  Ég vann þar á árunum 1996-1999 þegar lagerinn var í Skeifunni.  Kanski er hann þar enn?  Ég vann við það að taka á móti pöntunum á tölvuleikjum, geisladiskum, playstation elstu gerð og senda út á land og þar fram eftir götunum.  Það var ekki það besta heldur hitt að á vegum Skífunnar komst ég oft í partý eða á tónleika, auk þess að fá geisladiska og eitt og annað ókeypis eða með miklum afslætti.  Síðan þá hef ég líka verið alæta á tónlist.  Í dag kaupi ég mér ekki oft diska.  Stundum downlóda ég tónlist af netinu.  En oftast er ég bara að hlusa á það sem er til.  Ég á yfir 800 diska. En nóg um það.  

Það er smá andleysi í gangi núna.  Fékk símtal frá minni fyrrverandi (sem ég kýs að kalla Hrefnu hérna en hún heitir það ekki, en gæti heitið Margrét eða Vigdís eins og mamma) sem var bara að tékka á mér.  Eftir smá stund í símanum sem einkenndist af þögn og andadrætti og "hvað segir þú gott?" og "hvernig hefur mamma þín það?" stundi hún útúr sér:  ég sá að þú ert byrjaður að blogga!  Þess vegna hafði hún nú hringt.  Til að taka af mér loforð um að blogga ekki neitt um sig.  Sem ég ætla að virða.  Bara samt að koma því hérna að að það var ekki ég sem vildi gifta mig eftir aðeins 2 mánaðar kynni (giftum okkur eftir að hafa verið saman í ár og það varði í 4 mánuði) og það var ekki ég sem var alltaf í grátköstum og nojaður yfir því að vera ekki elskaður. 

Svona eru sumar konur.  Sem betur fer ekki allar.  Var einmitt að pælaí þessum konum í nótt að meðan ég flörtaði við Nikki á netinu (sem er alltaf að betla af mér peninga, hún heldur að ég sé svo ríkur) sem er alltaf grenjandi yfir því hvað mamma hennar sé veik og þurfi dýr meðöl.  Hún er pottþétt ekki ung og útlítandi eins og klámstjarna, kanski meira að segja maður.  Maður veit það með þessi deitdæmi á netinu að þar eru hellingar af perrum sem vilja fá tildæmis pening frá fólki eða nektarmyndir.  Samt hef ég ágæta reynslu af kynnum af netinu.  Blogga kannski um það síðar.  Núna er ég eiginlega of þreyttur (svaf frá 7 til 15 sem er ekki nóg) til þess að blogga meira.  Ætla að horfa á eina mynd, kannski Predator, hún er alltaf snilli!!!

Tíðindarlaust á Breiðholtsvígstöðvunum

Ég vaknaði ekki fyrr en uppúr þrjú í dag.  Var að væflast á netinu langt fram eftir nóttu að tala við Nikki í USA en vegna tímamismunar næ ég aldrei sambandi við hana á daginn.  Klukkan var að ganga sjö þegar ég skreið loksins í rúmið.  Lá þar og gat varla sofnað sökkum kaffidrykkju og svo mikilla reykinga að ég var næstum kafnaður úr fýlu af sjálfum mér.  Einhver helvítis fugl skrækti í garðinum.

Er lítið búinn að afreka síðan ég vaknaði.  En er mikið að hugsa um að finna mér orðabók ef ég ætla mér að halda áfram að blogga?  Spurning um að steikja sér hamborgara í matinn? 

 

Dagurinn í dag, eins og aðrir

Þegar mamma var búin að tussast í mér og farinn var ég kominn í svo vont skap að ég lagðist upp í rúm og reykti eina sígarettu og horfði á flagnaða málinguna í dágóða stund.  Mér datt ekkert í hug, lá bara og starði ámálninguna og hugsaði með mér að ef ég væri ekki svona andskoti slæmur í bakinu ætti ég kannski að mála?  En eftir aðra rettu rann sú vitleysa af mér.  ÞEga rég vinn í lottói þá flyt ég héðan og fæ einhvern til þess að innrétta fyrir mig lúxús íbúð.  Svona penthouse dæmi.  Kannski Völu Matt?  Eða þessa dökku sætu á SkjáEinum?  Það er klassapía.

Horfði svo á eina mynd úr safninu mínu.  Hrefna hataði alltaf safnið mitt.  Sérstaklega Godfather-myndirnar mínar.  Ég held að hún hafi bara ekki skilið þær?  Ekki frekar en svo margt annað.  Það er svona með guðföðurinn eins og stelpur og fótbolta og stelpur og klám, lágmarksskilningur.  Þær skilja jafn mikið í því og órangúta í verkum Louis Masterson´s.  Eða konur og Queen.  Ekki láta mig byrja á því.  Það er eitthvað fyrirbæri hvernig þær geta elskað það að hata ROKKIÐ!

Annars fer ég ekki að hrofa á leikinn í kvöld.  Vesen með pening, kerlingin var svo afundinn þegar hún kom í morgun að ég þorði ekki að spyrja.  Það eru líka að koam próf, þá fær hún alltaf einhverja veiki.  Svona: ég höndla ekki vinnuna og krakkana-veiki.  Skiptir ekki máli.  Horfi á leikinn í tölvunni eða fylgist með gangi mála á bbc.com.  Sé seinni leikinn og drekk mig fullann þá. 

Miðvikudagur enn og aftur

Þá er maður vaknaður og svona líka hress með höfuðverk og sólina alveg í augunum.  Enda gleymdi ég að draga niður gardínurnar áður en ég fór að sofa.  Ég er að hugsa um að fá mér morgunmat, kannski svart kaffi og eina rettu?  Það hefur oft reynst vel.  Annars er ég að hugsa um að fara í kvöld á barinn fyrir ofan dekkjaverkstæðið (man ekki hvað hann heitir) og horfa á leikinn.  Kannski splæsi  ég á mig tvo eða þrjá bjóra?  En núna ætla ég að hringja í mömmu, það er ýmislegt sem mig vanhagar um og ég er ekki á bíl og bakveikur og hún getur tekið sér frí hálftíma úr vinnunni og skutlast eftir þessu smáræði fyrir mig.   

Sjónvarpið

Ég næ ekki SkjáEinum.  Eða réttarasagt: ég næ honum á bakvið blyndhríð og þoku!  Ég hef ekki efni á því að spandera í Stöð2 eða Enskaboltan eða eitthvað sem kostar mig meira en símakort hjá vodafone.  Ég er hálfgerður lúser þessa dagana, ég viðurkenni það, en það mun allt breytast.  ÞEssvegna þarf ég að horfa á RÚV mér til dægrardvalar eða fara út á videóleigu eða á bókasafnið.  Videóleigan angar af steiktum mat (kaupi hann í gegnum aksturslúu ef mig langar í hammara, þótt ég eigi ekki býl og blotni stundum í fæturnar við að norpa þar í hríðinni) og bókasafnið er úti í Gerðubergi en fyrir mig og mitt bak gæti það alveg eins verið á einhverju á fylgitunglum Sartúnusar.  Svo RÚV og vodka í kók skal það vera.  

Og eiginlega verð ég að segja: RÚV og fjórfaldur vodka með smá dassi af kók skal það vera, því að sjónvarpsdagskráin er svo svakalega léleg að maður verður þunglyndari á því að kveikja á þessum kassa en að stynga höfðinu undir sæng og gá hvort að það eymir eitthvað eftir af gamalli prumpulykt þar.  Í gær tildæmis var þetta rusl Lost sem aldrei vill hætta enn og aftur á dagskrá og á undan því þáttur um múmíur (sem búið er að hræra heilann í í mauk og láta hann svo renna út) og fannst mér hann vel eiga við mánudagskvöld við IMBA-kassann!!!  Svo voru enskumörkin.  Það eina sem hægt er að bjóða manni ógrátandi á þessari stöð og svo Spaugstofan!  Ég held aðhægt væri að útrýma ofbeldisglæpum alveg af Íslandi ef menn yrðu ekki dæmdir á Hraunið, heldur til þess að horfa á eins og eitt season af Spaugstofunni.  Osama Bin Laden mundi frekar fremja HARAKIRI en að vera dæmdur í gláp á Spaugstofunni frá upphafi.  Jafnvel þótt að hann kunni ekki orð í Íslensku, mundi hann fatta leiðindin!!!

ÞAð versta við sjónvarpið er að þaðhorfir enginn á það sem ekki er fatlaður.  Þannig að maður hlítur að spyrja sig hversvegna verið er að halda því úti?  Þeir sem ekki eru færir um að standa á fætur og flýja þegar fréttum lýkur, ætti að líkna með svona ókeypis sjónvarpspöntunarvideódvdleigugræju.  Þá væri það heitandi að maður byggji í mannúðarvelferðarþjóðfélagi

 

 

Ríkisútvarpið andast

Fyrst búið var að einkavæða það og rýja það öllum virðuleik er vel við hæfi að ,,rödd" þess andaðist.  Einhvernveginn virðist það vera endir á tímabili og upphafði á einhverju mun minna hátíðlegu þar sem útvarpsstjórinn sjálfur les veðurfréttirnar og ræstir til að geta skrifað á sig sem flesta yfirvinnutíma.  Annað en við hin.

Pétur Pétursson þulur látinn

Færsla eitt

Þá er ég farinn að blogga.Hverjum hefði dottið það í hug fyrir 20 árum að ég mundi skrifa því að mér leiddist?  Ekki mér og alveg örugglega ekki Hákoni íslenskukennara!!!  Hann hefði sennilega fengið slag eða eitthvað ef honum hefði dottið það í hug.  En allavegana - hér er ég!

Sennilega er ég að blogga af því að mér leiðist.  Hrefna eiginkona mín til 4 mánaða fann sig skyndilega knúna til þess að fara frá mér og flytja til mömmu sinnar fyrir austan.  Ekki það að hún orðaði það þannig, hún bara skrapp austur um páskana og skildi mig eftir eða ég varð eftir því að bakið á mér þolir ekki hoss í rútum.  Anyhow.  Hún er enn ekki komin heim.

En ég ætla ekki að sitjaog vorkenna mér.  Ég er ekki þannig maður.  Ég hef alltfa verið hörkuduglegur til vinnu og hress.  Það breytist ekki núna.

Annars er erfitt að vera svona persónulegur þegar maður er bara að blogga sína fyrstu færslu.  SJáum hvað mér verður úr verki og hvernig þetta allt þróast.