Söngvakeppni dauðans!

Þetta leiðindar fyrirbæri sem virðist bara vera vinsællt meðal ósiðmenntaðra þjóða á stríðshrjáðum Balkanskaga og svo frónbúa með minnimáttarkennd mun ekki auka sæmd okkar í kvöld.  Gamli þreytti grunnskólakennarinn sem hefur enn ekki heyrt að Led Zeppilin er farinn af klakanum, verður okkur til háðungar er hann fær þvagfæragigt í miðju lagi og verður borinn af velli.  Við verðum fyrsta þjóðin til þess að ljúka ekki keppni í sögu Evrópuvisjónar.  Niðurlæging.  

Helvítið hann pabbi!

Ég get ekki að því gert að alltaf þegar ég sé den fuhrer þeirra framsóknarmann verður mér hugsað til pabba.  Þeir eru frekar líkir í útliti.  Stórir menn með myndarlegt skegg og há kollvik.  Virðulegir og traustvekjandi. Svo nær samlíkingin ekki lengra.  Veit ekki neitt um þennann Jón en skilst að hann sé eins og Hitler forðum í einhverju byrgi búinn að skíttapa og bara Göbbels og Bormann eftir til þess að telja honum trú um að þeir séu að vinna.  Skilst að Framsókn vinni líka alltaf.  Komma.  Steingrím Jósep Stalín Sigfússon og félaga.  En hvað um það.  Ætlaði að blogga um pabba en ekki fall Berlínar.

Nú drekk ég dræ gin úr tebolla. 

Pabbi laumaðist út bakdyrameginn um svipað leiti og Þorsteinn Pálsson missti vinnuna sem forsetisráðherra og varð gerður að veiðimálastjóra.  Hann flutti inn til glyðru sem gafst strax upp á honum.  Svo fór hann á hausinn.  Og byrjaði að keyra leigubíl.  Þá var hann hættur að drekka, svona að mestu.  Og fyrir tíu árum byrjaði hann með stelpu sem er jafngömul mér.  Hún er sæt eða var það.  Hann barnaði hana strax og ég eignaðist hálfbróðir.  Sá hann fyrst í skírninni en man lítið eftir því, því að við feðgar duttum svo illa í það þá.  Ég endaði á barnum, karlinn heima hjá næstu eiginkonu.  Hún var líka mjög ung.  Held að það sé skeggið?  

Þar dvaldi hann ekki lengi.  Maður hætti að nenna að muna hvað þær hétu allar þessar kerlingar og svo giftist hann einni barnungri frá Filipseyjum og hætti enn og aftur að drekka.  Barnaði hana.  Allt í einu átti ég orðið tvo hálfbræður sem ég sá sjáldan.  Var rétt farinn að muna að sá frá Filipseyjum hét Jens Tjé Win þegar pabbi gamli var enn og aftur komin á vergang og svo áður en maður gat fariða svipast eftir honum var hann mætur að taka mig í bíltúr á taxanum.  Óútreiknanlegur.

Á leiðinni út að hitta eina sem hann hafði kynnst á netinu.  Jamm, maður sagði ekki neitt en þáði séna í kók í aftursætinu og varð hugsað til mömmu og hvað hún hafði séð við þennann karl?  Átti ekki von á því að það mundi endast en viti menn!  Karlinn mætti með hana til landsins rétt fyrir 55 ára afmælið.  Hún ekki nema 22 ára og þar að auki úr myrkviðum Afríku.  Næsti hlekkur við górillu eða órangútu eða snjómanninn hræðilega.  Mjög svo feit og ótalandi á annað en hrognamál.   En það hefur gert honum gott.  Þau eiga stelpu og strák núna og eitt á leiðinni.  Karlinn bara enn að keyra og hún með bás í Kolaportinu að seltja eitt og annað frá Kenía og rífast og slást við hinar vangefnu kerlingarnar sem hanga þar alltaf.  Orðin mjög Íslensk.

Ég held samt að  pabbi eigi eftir að giftast enn og aftur.  Því að hann er eins og nasistar og framsóknamenn.  Hann neitar að horfast í augu við þann sannleika að hann er bara lítill og veruleikafirrtur karl í bunker í rústum sem hann steypti sjálfur yfir sig.  Verði honum að góðu.  

Ég er farinn út núna áður en helvítis gaulið byrjar í sjónvarpinu.  Verð á GrandRokk. 

„Ímynd og innihald spila saman til lengri tíma litið"

Brátt verð ég Paris Hilton

Er ennþá hálf vankaður og þreyttur eftir gærdaginn og nóttina.  Með blöðrur á tánnum og það sem verra er, ekkert til að drekka hérna heima og sól úti, lífið sem sagt bölvað og einhver maður með barn á bakinu að bjóðast til að gefa út eftir mig bækur ef ég skil hann rétt nema að þetta sé bara enn einn viðbjóðs tremminn.

Ef þetta er ekki tremmi þá er allt að stefna í það að ég verði ríkur og frægur.  Og brátt á allra vörum.  Og framan á öllum séð og heyrtbæklingum, nærbuxnalaus í alltof litlum kjól með bjánalega hárgreiðslu.  Oj.  Líf mitt fer versnandi.

Mynd af Parísi undir stýri

Stjórnmál eyðilögðu líf mitt!

Man að pabbi var alltaf að úthúða Jóni Baldvini þegar ég var lítill fyrir að stela brennivíni en að hann og aðrir verkamenn eins og pabbi orðaði það þyrfti að kaupa það dýrum dómi.  Ég man að honum fannst það meiri svik en þegar Jón og Steingrímur splundruðu ríkisstjórninni sem þeir voru í með Þorsteini.  Pabbi gat aldrei fyrirgefið þeim það og fór að drekka álíka mikið og hann kæmist í gratís bús og kom oft ekki heim svo dögum skipti.  Mamma var oft grátandi og hringjandi í eitthvað sem hún kallaði "helvítis tittlingarnámuna sem hýsir aumingjann hann pabba þinn" og reifst.  Ég sat bara með sítt að aftan (var alltaf dálítið á eftir) og Europe í botni og bölvaði þessari pólitík sem gat verið svona sviksömul og svift fólki vitinu og pabba ærunni. 

Allt endaði þetta svo á því að pabbi flutti til frú tittlingarnámu og mamma fór í hvíld uppí sveit.  Ég datt í það í fyrsta skipti með Reyni og ældi á Lækjartorgi og snerti kvennmannsbrjóst (í gegnum dúnúlpu) og datt á andlitið og fékk skurð fyrir ofan augað.  Stundum er þetta svona.

Samfylking og VG bæta við sig

Níðst á berklaveikum listamönnum!

Eftir að hafa rokið á dyr eftir að hafa grætt mömmu tók ég strætó beina leið í miðbæinn.  Hennti mér inn á Monakó og teygaði nokkra öl þar.  Rakst á kunningja minn sem einu sinni var blaðamaður áður en alkóhólismi kom honum úr húsi allstaðar.  Hann fræddi mig á því (eftir að hafa barmað sér yfir peningatapi í spilakassanum) að Rúmenarnir hefðu verið fældir úr landi vegna þess að Frjálslyndiflokkurinn eða allavegana þingmenn hans hefðu beitt þrýstingi og heimtað að þeir yrðu berklaprófaðir en það hefðu yfirvöld ekki þorað þar sem nokkuð ljóst sé að allir listamenn frá Rúmeníu séu með berkla á við 20 Stefáni frá Hvítadal og það hefði valdið múgæði og ofsahræðslu ef það fréttist að menn með þennann bráðsmitandi og bráðdrepandi sjúkdóm væru bara að valsa um landið og spila á harmonikkur við hliðina á grænmetisborðinu í Bónus.  Hóstandi á kartöflurnar.  

Eftir að hafa innbyrgt þennann sannleika fór ég á Dillon.  Þar inni sá ég í risavaxnar útlínur kerlingarinnar af Skóalvörðustíg.  Sá að hún var dauðsexy í inniskóm og neonbleikum sokkum við gallapils og bleikan bol sem strengdist yfir magan á henni.  Eflaust flík af dóttir hennar.  Ég fann að gallið kom upp í háls.  Oj.  Ég barðist við æluna niður Laugaveginn.

Fór á Ölstofuna þar sem ég eyddi því sem í vösum, á kortumvar. Valt svo dauðadrukkinn inn í ónefnt hús á Skólavörðustígnum og reyndi að fara í sleik við dótturina.  Móðirin hló og sagði að ég væri asni.  Svo barði hún mig í höfuðið með sleif og rak mig út og hrópaði manísk á eftir mér að hún vildi aldrei sjá mig oftar.  Gott með að hún hafi ekki hent á eftir mér næturgagninu eða plasthjálpartæki því sem ég sá að hún átti í náttborðsskúffu og var á stærð við framhandlegg.

Núna er ég með kúlu á skallanum.  Og blöðrur á fótunum eftir að hafa gengið upp í Breiðholt í nótt.  Veit einhver að það var úrhelli í nótt?  Um hálf fimmleitið eða eitthvað?  Það var ekki þurr þráður á mér þegar ég kom heim.  Háttaði  mig úr öllu og fékk mér gúlsopa af vodka.  Skreið svo undir sæng og mundi að ég hafði aldrei hringt í stelpuna sem gaf mér símanúmerið um helgina. 

Svona er ég fjandi óheppinn! 

Ekki ég, ekki ég

Alltaf þegar ég er búinn að vera fullur lengi og sé eða heyri að lögreglan sé að lýsa eftir einhverjum dettur mér í hug að mamma hafi hringt í þá af því að ég hef ekki komið heim í einhverja daga eða hreinlega bara til þess að hefna sín á mér.  Baka mér erfiðleika með því að löggan leiti að mér út um alla borg og pikki mig svo fullann up pá laugaveginum og keyri mig beint heim til mömmu.  Sem betur fer hefur henni ekki dottið þetta enn í hug.  Það væri sko mega bögg ef hún gerði það.

Lýst eftir karlmanni á höfuðborgarsvæði

Hugleiðingar á tómann maga

Ég verð alltaf dálítið meir þegar ég drekk á fastandi maga eins og núna.  Held að bjór fari ekki vel ofan í þennann tóma hyl.  Hvað þá heldur eitthvað sterkara.  Núna sé ég eftir því sem ég sagði við mömmu í síman.  Sérstaklega þegar ég heyri hana ganga fram og til baka í eldhúsinu hérna á hæðinni fyrir ofan mig.  Ég veit að ef ég hækka í græjunum þá heyri ég ekki þrammið í henni en þótt að ég setji allt í botn þá heyrist samt ennþá eitthvað þramm í hjartanu á mér.  Eða kannski er það bara bergmál í tómum kvið eða skvamp þegar annar sopi af slots rennur niður?

Kannski ætti ég að fara upp og biðja mömmu afsökunnar, kannski?

Svo var ég óþarflega vondur við Hrefnu.  Stundum var hún ágæt.  Líka stundums voðalítið blíð.  Ekki oft en stundum.  Og hugulsöm.  Einu sinni kom hún heim, alveg óvænt, á miðvikudagskvöldi eftir vinnu með stóra pizzu og rauðvín sem hún hafði keypt á leiðinni heim.  Ég kunni vel að meta allt þetta sem hún stundum gerði til að gleðja mig.

Félagskapinn líka.  Það hefur stundum komið fyrir að ég hef saknað henanr.  Ekki oft, aðalega þegar ég er einn hérna heima og nóttin er skolin á og ég er svolítið fullur og skuggar hreyfast á veggjunum.  En núna er komið vor og ekki tími til þess að sakna.  Nú er tími til að horfa fram á veginn.

Skál.

Og hefjast handa við að telja kerlingar.  Hækka í græjunum og skella í sig meiri bjór.  Það yfirgnæfir allt þramm í sporþungum og þreyttum kennslukonum, það yfirgnæfir allann óm aftur í hnakka sem æpir á iðrunn og yfirbót.  Og rokkið.  Rokkið þetta eitur á beinum mannkyns, þessi beina lína til helvítis, fær mann til þess að finnast maður stór og sjálfstæður og engum háður og ungur og sterkur og fær í allt!

Nú er ég staðinn á fætur.  Nú er ég fokkings farinn héðann til að djamma og skemmta mér!

Ég ætla ekki að láta grát kvenna koma mér oftar við! 

Glæpir gegn náttúrunni

Varð voðalega pirraður þegar ég las þessa frétt.  Átti von að lesa um einhvern sem hafði verið á skallanum og hringt óvart í tré og rifið kjaft eða klæmst.  Var eiginlega að vona það því að þá hefði ég getað hugsað: ég er slæmur en ekki enn svona ruglaður!  Og liðið betur.

En þá er þetta eitthvað heimskulegt verkefni til þess að draga úr vexti trjáa eða fjölgun fugla eða eitthvað sem umhverfisfólk sem hangir á kaffi Hljómalind lætur sér detta í hug og smitar yfir í grandvara sveitastjóra.  Mér finnst eins og svona umhverfissinnar haldi allri þjóðinni í gíslingu.  Maður má hvorki æla, spýta eða henda sígarettustubb neinstaðar án þess að vera úthrópaður fasisti. Hvað þá ef maður mundi nú hægja sér bak við runna uppi í sveit.  Það væri glæpur gegn náttúrunni. 

Það verður ekki líft hérna eftir fáein ár.

Hringt í tré

Meira bögg

Annars hringdu í mig nokkrar kerlingar í dag.  Fyrst mamma í panik og vildi að ég hætti að blogga.  Kerling sem kennir með henni hafði rekist á bloggið mitt og sýnt mömmu og mamma fékk hlandgusu framan í sig við að lesa það.  Og hringdi og hótaði að hætta að styrkja mig nema ég eyddi blogginu.  Aldrei.  Aldrei.  Ég er orðinn bloggari af ástríðu.  Það er frelsi fólgið í því að blogga.  

Hrefna hringdi líka.  Hafði fyrst hringt í mömmu og var alveg óð yfir því að ég væri að ausa út msn-addressunni hennar til hvaða lúða sem væri eins og hún orðaði það (sorry Emmi, hennar orð ekki mín)og öskraði á mig að hún hefði nú alltaf vitað að ég væri aumingi en að ég væri svona skemmdur aumingi hefði henni aldrei grunað!  Ég skellti á hana en gleymdi að ég hafði ætlað að hreyta í hana:

Þú ert ekki bara ljót og paranojuð og brjáluð heldur líturðu líka út eins og hross í framan!

En þess í stað var ég kurteis og sagði ekki neitt eða sendi ljótt sms. Bara ekkert.  Fékk mér bara kaffi og camel og var svalur. 

Tremmakast frá helvíti

Hélt að ég væri að fá tremmakast þegar ég var að rogast með tvo kassa af öl á Skólavörðustígnum núna fyrr í dag, þegar ég sá bílinn með tréið í gegnum sig.  En er ég skoðaði bílinn og tréið betur sá ég að þetta var bara einhver helvítis list eftir einhvern freðhundinn.  Gæti best trúað því að þetta væri eftir útlending með Inkahúfu og hring í miðnesinu og svona viðbjóðslega slöngulokka.  Ég sparkaði í bílinn og hélt svo áfram heim til Reynis sem býr á Freyjugötu og ætlaði að skutla mér heim með magninnkaupinn og í leiðinni að taka viðtal við einhver aumingja í Fellunum eða eitthvað slíkt.  En mér skilst á honum að þeir útlendingar sem lögreglan hrekur ekki úr landi með bareflum og táragasi, búi þar, svona ca 17 í hverju herbergi.  Ætla að fara að kalla Fellin, litla Pólland.  Og 101, litlu San Fransiskó, ekkert nema kynvillingar og listamenn sem hafast þar við.  Það er skömm að þessari borg. 

Goshver á bílastæði; Skódi rekinn í gegn